یکشنبه 88 اسفند 9 , ساعت 12:7 عصر
باز هم
با واژه های غریب و سرگردان زندگیم
آبی ترین ترانه باران را
برای تو سروده ام
چرا که تو،
سرودنی ترینی
تویی که آواز لبهای بسته ام را
به سکوت می گشایی
و غربت نگاه خسته ام را
به نور، روشنی می دهی
و دستان ناتوانم را
برای به آغوش کشیدنت گرما می بخشی
تویی که چشمانت
رویای همیشه باران را
برایم زمزمه می کند
بیا و زندگیم را
به نور وجودت معنا بخش
بیا، تا دلم نمرده بیا
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |